(ხასიათზე - უჯრედებამდე...
ნეგატივივით ქალაქში...)
უჯრედებიდან –
წვეთ-წვეთობით
შევსებამდე,
უმზეობიდან –
ნაბიჯ-ნაბიჯ
შეხვედრამდე.
ფიქრწამოკიდებულ-სურვილიან
შავ-თეთრი ფოტო-კადრით,
უსულო გრძნობად გაშეშებული
წითელი ფერით
და წვიმისფერი ხასიათით გადაჟღენთილი.
უჯრედები იკუმშება
შენი თქმით,
კუთხეები ირკალება
აუკინძავი ემოციით,
რომელიც
უჯრედებში მატრიოშკებად ჩალაგებულ
უზომობას ჰგავს,
ნებისყოფა –
დამსხვრეულ ნაწილაკებს,
ურთულესი კომბიანაციებით ასაწყობ ფიგურებს.
მაკიაჟ გადაცლილ სახეს
სიცივე ნერვიული სვლით ფარავს.
დამტვერილ უჯრედებში
სიმშვიდე იცვლის მიმართულებას, -
პულსის დათვლამდე.
ვერასდროს გთხოვ:
მათხოვო შენი ლექსიკონი, -
ნეგატივის გამჟღავნებამდე,
მაჩუქო - ტილოს ეკრანიდან ჩამოხსნილი,
შენი დასიზმრებული სიზმარი, -
დღეების მარტოობით –
ცხადში გამოგრძელებულად.
ან -
მუჭით შეგროვებული ნამცეცები –
აკვარიუმის თევზებისათვის.
რომ თვალებჯერ და სულჯერ ნამრავლი
ვეღარ გაუტოლდეს ნულს.
უჯრედები ივსებენ ცარიელ სივრცეებს,
ვიდრე – გაქცევამდე,
ვიდრე – ბოლომდე,
დასასრულამდე.
რომ ქუჩებს ადევნებული -
მარტო აღარ მარტოობდეს დღე
და თან - ძალიან ყოველთვის.
. . . . . . . . .
შენი მზით,
შენი სვლით,
შენით.
No comments:
Post a Comment