თვალებით – გულისკენ

(განწყობის ლექსად)
მე გამხელ –
შენ ახლა ზღვარზე ხარ,
მიღმას და გადმოღმას შორისით,
ქაოტურ ძარღვებსაც დაისკვლეც
სიტყვების ნაგუბებ,
შორი გზით
დაჰყვები წვიმიან ქალაქის
სველ ქუჩებს,
მტვრიანი ფიქრების სარეცხად,
რომ ვერ გაამჟღავნო ნეგატივი,
თვალიდან დაწყებულ – გულამდე ამბების
სამხელად.
რადგანაც იცი, რომ
გონიდან დაძრული ლანდები,
თვალიდან – გულისკენ,
იწყებენ ლაციცს, რომ
რაფსოდია უმღერონ
იმპულსურ ნაფიქრებს,
ვიდრე აკრძალვამდე –
ფიქრების მარტვილით,
არადა, შეშლამდე ისეთი ახლოა,
კანის სისქისა და
გულამდე მანძილის.
ნაბიჯებს უზომავ ფიქრის მოძრაობას
და აშთობ, ვიდრემდე წინადადებების,
იბნევა მარცვლები –
ნაკრეფი ხედვებით,
ბგერებით,
გონებით,
თვალებით – გულისკენ,
მერე კი იწყება აკრძალვა, -
გულამდე შეღწევის,
აქ დასასრულობის დიდ აბრას დაკიდებ,
რომ აღარ გჯეროდეს უსასრულობების.
შენიდან ჩემამდე
თითო ნაბიჯია,
თვალიდან გულამდე,
ზღვრამდე და მის მიღმა,
შენ მაინც ვერ ხვდები ნაბიჯის სიმოკლეს,
კანის სისქისა და მანძილის- გულს მოღმა.

.. . . . . . . .
არადა, შეშლამდე ისეთი ახლოა . . .